د دوحې ناسته که د افغانانو د امن د سبوتاژ دسیسه؟

ارغوان وطنیارد دوحې ناسته په افغانستان کې د نظام د تضعیف کولو او نهایت کې د نسکورولو نامراده هڅه ده، بهرنیان په دې لټه کې دي چې څنګه یو لاسپوڅی، اجیر او بې واکه نظام په افغانانو وتپي، دا د هغو تېروتنو تکرار دی چې بهرنیان یې هڅه کوي.د تاریخ په اوږدو کې دلته بهرنۍ اجنډاګانو پرته له وير، وېرې او جګړې د تداوم بله کومه پایله نه ده لرلې.د افغانستان مسلمان ملت نه غواړي چې یوځل بیا له هغو سوریو وچیچل شي کوم چې څو ځله ترې چیچل شوي.په افغانانو کې دا خبره خورا مشهوره ده چې وايي، افغانستان خو څه لابراتوار نه ده چې دلته دې د نظامونو شکلونه، ډولونه او بڼې له بهره واردې شي.افغانان ځانته تاریخ، کلتور، ثقافت او ارزښتونه لري، د همدې ارزښتونو په رڼا کې خپل د ژوند تګلاره ټاکي.موږ افغانانو د بې نظامیو تراخه څکلې او دغه تراخه موږ ته د همدغو خواخوږو بهرنیانو ارمغان دی، چې موږ ته یې متزلزله ادارې راجوړې کړي او خپلې اجنډاوې یې تطبیق کړي، موږ ته یې یوازې جګړې او ویرونه په میراث پریښي.د دوی دغسې اقدامات افغانستان د نیابتي ډلو او نیابتي جنګونو په میدان بدل کړی، چې په ترڅ کې یې آن زموږ د ملت سازۍ روحیه مړاوې کړې، علت یې همدا دی چې دلته په تفرق سرمایه ګذاري شوې، د نفاق د فارمول په واسطه چې وایي( بېل یې کړه ایله یې کړه ) ټوله ازاده ملتونو یې سره خپلو کې اچولي.دا چې څوک د فدرالي نظام نغارې ډنګوي، څوک د خراسان سرینده غږوي او څوک بیا د هزارستان خیالي کیسې غږوي، دا ټول د (تفرق واچوه او حکومت وکړه)تسلسل دی.زموږ جغرافیه همدې ناوړو نادودو التهابي کړې، د دوحې، ترکیې، ایران، ناروې، جرمني، فرانسې او هغه ناستې چې د اوسني حاکم نظام پر ضد بهر هېوادونو کې ترتیبیږي برخوال یې غاصبین، فاسدین، قاتلین، غله او داړه ماران دي، دغه څېرې د افغانانو له زړونو او سترګو غورځېدلي، افغان متدین ملت رټلي او بیا نه غواړي چې دغه د شخصي زندانانو جلادان، اختطافګر او پردي جاسوسان په نظام راګډ شي یا هم د نظام برخه شي.او بهرنیان بیا غواړي همدا چې افغانان دي د یو مخلوع او اجیرې ادارې خاوندان وي، دوی غواړي داسې یوه اداره دلته جوړه کړي چې وروسته پاتي نظام وي ترڅو په یوې جټکې یې ستنې را ونړيږي.مصلحت او حکمت همدا ایجابوي مخکې تر دې چې دا شته نظام سبوتاژ شي باید د دوحې او دې ورته ناستې او دسیسوي پلانونه سبوتاژ شي.